Reizigers:  Jacob en Margot
Reis: 11-daagse fly-drive 'Noordwest Bulgarije'
Plaatsen: Koprivshtitsa, Ruse, Pleven, Vidin, Belogradchik, Vratsa, Sofia
Reisdata: 21-05-19 t/m 30-05-19

Beste Larisa,

Het vliegtuig van Bulgaria Airlines oogt wat oud en versleten, maar brengt ons wel goed naar Sofia. Bij aankomst herkennen we meteen de man van het autoverhuurbedrijf. Hij was er vorig jaar ook. De uitleg is deze keer veel beter en het navigatieapparaat is uitstekend.
We kunnen even de verleiding niet weerstaan om toch de navigatie te volgen, maar keren meteen weer terug en volgen de aanwijzingen zoals vermeld in het reisboek en omstreeks 17.30 uur bereiken we Koprivshtitsa.
De navigatie brengt ons feilloos naar het hotel. Er zonder is het hotel haast niet te vinden. Een jong stel zwaait nu de scepter en ze zijn erg aardig. Het eten is goed evenals de wat kleine kamer. Maar ja we waren natuurlijk ook verwend met mooie grote kamers. Het stadje kennen we nog van vorig jaar.

Dinsdag 22 mei
We verlaten na een prima ontbijt Koprivshtitsa en gaan op weg naar Ruse en rijden richting Troyan. Het is een stevige klim en boven op de berg het door de russen gebouwde standbeeld. Troyan is een gezellige stad met veel levendigheid. Daarna gaan we richting Lovech na eerst het klooster van Troyan te hebben bezocht. Het klooster is nog in gebruik en voor een beetje geld spreekt en zingt een monnik een bede en een zegen voor je uit. Je staat naast hem en hij declameert er maar op los. Het is een mooi klooster met veel houten veranda's en is goed onderhouden. Bij Lovech rijden we maar verder, want de tijd begint te dringen. Even voorbij Lovech nemen we toch maar de tijd om de grotten van Devetashkate te bezoeken. Een goede beslissing, want de grotten zijn fantastisch. Je loopt als het ware een grote hal binnen en het dak vertoont een aantal gaten. Verderop wordt de grot veel lager. Het is inmiddels 3 uur en we hebben nog nauwelijks de helft van de afstand afgelegd. Om 17.30 uur brengt de navigatie ons heel eenvoudig naar hotel Anna Palace. Daar hebben we de hele dag al naar verlangd. En we krijgen weer de zelfde kamer(208) als vorig jaar. Een prachtig uitzicht op de Donau. Ik weet niet wat de kamer kost, maar in Nederland zou zo'n kamer meer dan 200 E kosten. We komen helemaal op adem en eten s'avonds op het terras en we drinken nog thee op het grote balkon. We voelen ons als een koning en koningin. Janny slaapt al voor ze het bed voelt.

Donderdag 23 mei
Vandaag hebben we vrije dag in Ruse en het is mooi weer met zon en wind. Het hotel ligt vlak bij het centrum en als je daar naar toe loopt waan je je in Wenen of Boedapest. Prachtige gebouwen uit het einde van de 19e eeuw maar vele ervan schreeuwen om onderhoud. De stad is prachtig en we bezoeken verschillende dingen zoals de kathedraal met een mooie iconostase en het regionaal museum met veel archeologische vondsten van voor 6000 jaar voor christus. Wanneer je op een terras zit valt op, dat de mensen vrolijk zijn en dat er ook veel oude mensen gezellig met elkaar zitten te keuvelen. Dat zie je zo niet in Tsjechië. Er is niet zoveel verkeer, maar er zijn relatief veel dure auto's. In Ruse zijn een aantal mooie pleinen met ook kinderspeelplaatsen. De kinderen maken een uitgelaten indruk.
We drinken weer thee en koffie op ons grote balkon en voelen ons vorstelijk.

Vrijdag 24 mei
We verlaten Ruse en begeven ons naar het klooster Basarbovo.
Het is nog in gebruik met nieuwe gebouwen. Het was vroeger een rots klooster. Wanneer we aankomen is er juist een doopdienst aan de gang. De moeder moet op gepaste afstand staan achter de vader en de peetoom. Voor ons onbegrijpelijk.
Een paar uur later arriveren we in Pleven. Het gebouw met daarin het Panorama is zeer moeilijk te vinden en niemand kan ons de goede weg wijzen. Een vriendelijke automobilist rijdt voor ons uit en brengt ons ter plekke. Ik kan niet anders zeggen, dat de Bulgaren zeer vriendelijk en behulpzaam zijn. Het Panorama is overweldigend en beeldt prachtig de strijd om Pleven uit. Deze slag bracht de onafhankelijkheid voor Bulgarije. De weg van het Panorama naar het hotel is kort en eenvoudig. Het is m.i. verstandiger om eerst richting hotel te gaan en vandaar naar het Panorama.
Ons onderkomen is waarlijk vorstelijk met een heel appartement van wel 70 m2. Het centrum van Pleven kenmerkt zich door de vele en buitengewoon grote en mooie fonteinen.
Op het centrale plein is het zwart van de mensen. We zien veel jonge meisjes in mooie lange jurken en jongens in nette pakken.
Ze vieren het einde van 12 jaar school en het is dus de laatste schooldag. Het zijn er honderden en ik weet niet of dit een gewoonte is in heel Bulgarije.

Zaterdag 25 mei
De ontbijtzaal bevindt zich in de kelder, maar het ontbijt is goed. Om ongeveer 10 uur verlaten we Pleven en zitten meteen op de goede weg. De wegen zijn tot nu toe prima. We toetsen op de navigatie maar meteen Vidin in, maar dat blijkt niet zo verstandig te zijn. Het apparaat geeft een andere weg aan dan wij willen. We bereiken toch wel Oryanovo, waar continu een veerboot naar Roemenië gaat. Van koffiedrinken komt niets, want de stad stelt niet veel voor. Weg nr.11 is nog steeds in goede conditie, maar vlak voorbij Kozluduy komt er een slecht stuk van ongeveer 25 km. Het lukt Janny maar net om alle kuilen te ontwijken en deze zijn soms zo groot, dat bij wijze van spreke de auto erin kan verdwijnen. Daarna is de weg weer prima en we stoppen in Lom. Een leuke stad aan de Donau en we drinken koffie in een park aan de rivier. We rijden daarna door naar Vidin over een mooie weg. Kortom met de wegen in het noorden valt het best mee. Ons hotel bevindt zich in een park aan de Donau. Het is een mooi hotel en we hebben een ruime kamer van ongeveer 60m2.
De mensen in Vidin zijn aardig en flaneren in het park aan de Donau; de terrassen zitten vol met families die gezellig met elkaar zitten te praten. Men zal het hier niet breed hebben, maar gezelligheid en het zich thuis voelen zijn onbetaalbaar. Ik zou niet vertrekken voor meer geld. Zit je maar te kniezen in Nederland. De Bulgaren zeggen allemaal: het noordwesten is zo arm - maar dat valt mee, hoewel we heus wel zien de half verlaten dorpen met verwaarloosde huizen. Het landschap is prachtig, licht glooiend met heel veel landbouw. Zo eind mei staan alle bloemen en bomen in bloei en omdat het veel geregend had ziet alles er fris en groen uit. Kortom met steun van de EU kan hier een mooie regio ontstaan met een overvloed aan graan, aardappelen en suikerbieten. Het traject van Pleven naar Vidin is mooi en het is hier goed toeven. Hier komt bij, dat we een volkomen veilig gevoel hebben. Met hulp van de EU kan Bulgarije een welvarend land worden. Maar dan wel zonder corruptie! Het is heerlijk door dit land te reizen met zoveel ruimte voor de mensen.

Zondag 26 mei
We staan laat op en hebben een gevoel van een off-day. Langs de Donau lopen we naar de vesting Baba Vida. De vesting wordt al vermeld in de 11e eeuw; wordt veroverd door de Byzantijnen en daarna door de Bulgaren om vervolgens na de slag bij Nikopol in gebruik te worden genomen door de Ottomanen tot 1877. De vesting ziet er vrij gaaf uit en wordt omgeven door een diepe gracht.
Het is zondag en dus zijn alle winkels dicht en is het wat een saaie boel. Het park langs de Donau is zeer breed en lang met eeuwenoude bomen, rozen en jasmijn. Het hele park ruikt er naar. Wat je opvalt is als je op een terrasje gaat zitten, dat de serveerster als eerste een asbak neerzet en dat de mensen nogal dik zijn. Dat komt deels door het heerlijke eten en wij hebben de indruk, dat ons hotel wel eens het beste hotel van de stad is. Vidin doet er wel van alles aan om de stad een mooier aanzicht te geven. De boulevard zal na het herstel van het centrum naar de Donau lopen. Helaas ademt nog wel veel de communistische sfeer met nog te veel slechte straten en verzakte en kapotte tegels. En er zijn ook hier veel mooie gebouwen die schreeuwen om onderhoud en vernieuwing. Daar staat tegenover de gemoedelijkheid van de mensen. Je ziet de mensen op het terras gezellig met elkaar keuvelen en niet stuurs voor zich uit staren op de mobiele telefoon. Deze verademing zal wel met onze leeftijd te maken hebben.

Maandag 27 mei
We gaan op zoek naar de brug over de Donau naar Roemenë maar gaan er toch maar niet op. We weten niet zeker of je wel halverwege nog kunt omkeren. We belanden wel meteen op de weg nr. 1 naar Sofia en deze weg is prachtig. We nemen de afslag naar de Magurata grot en arriveren daar om 11.45 uur. Je rijdt er naar toe en denkt: hier komt toch niemand!. Maar nee hoor. Er staan al een paar auto's en er is een splinternieuw hotel waar het eten zeer goed is. We moeten wachten tot 14.00 uur voor een rondleiding met een gids. Zonder gids kom je nooit meer terug. De grot is indrukwekkend en we lopen wel 2 km. Het is oppassen, want de paden zijn steil en glad. We vervolgen onze weg door een vriendelijk landschap met veel bos en weiden. Hier is het echt arm. Dan ben je weer helemaal verbaasd als je aankomt in het dorp Belogradchik. Er staat hier een enorm modern hotel met prachtige kamers en er zijn ook nog gasten. We eten heerlijk.

Dinsdag 28 mei
We staan wat laat op en zijn de laatsten voor het ontbijt. Goede kwaliteit. We bezoeken het fort hoog in de rotsen. Door de jaren heen zijn hier bizarre rotsformaties ontstaan en met wat muren is er een bijna onneembare vesting ontstaan Het is een flink eind klimmen, maar we laten toch de auto staan. Als je boven bent is het imponerend hoe grillig de rotsformaties wel zijn. Ook hebben sommige rotsen een naam. Bij verdere verkenning van het dorp valt ook hier op, dat het oppervlakkig wel redelijk is, maar alles schreeuwt om onderhoud. Wel zijn de standbeelden van de gevallenen goed onderhouden. Een scootmobiel hier heeft het moeilijk en we hebben er maar 1 gezien. Als je de geschiedenis leest en de vele monumenten ziet dan besef je, dat de Bulgaren toch wel veel te danken hebben aan de russen. Dat zal nu de EU moeten doen en uiteraard de Bulgaren zelf. En willen ze dat zelf wel? We spraken met een Duitse ondernemer in Bulgarije en die was daarvan niet overtuigd. Ook hier in Belogradchik zie je, dat na een paar jaar zo'n nieuw hotel al weer veel tekenen van achterstallig onderhoud vertoont. Een en ander heeft uiteraard ook te maken met de matige kwaliteit van de materialen.
Bij een volgende reis door het noorden is het te overwegen om Belogradchik in een halve dag te doen en dan door te reizen naar Montana of Vratsa.

Woensdag 29 mei
Grote haast hebben we niet, want de route voor vandaag is maar kort. Eerst naar Chiproytsi, maar de stad valt tegen. We vinden geen kerk en geen museum met tapijten en volgens mensen daar is er ook geen museum. Op de terugweg doen we wel het klooster aan. Het is leeg en goed onderhouden. Er zijn alleen twee mannen die oppassen en het onderhoud plegen. Het is erg afgelegen, zeer stil en de natuur is prachtig. Zo stel je je het hof van Eden voor. Montana is een stad met allure en ik zou er wel willen wonen. We drinken er koffie en we lunchen daar. Je voelt je er op je gemak en de stad maakt een veel grootsere indruk dan Vidin. En is zelfs een beetje mondain.
Bij Vratsa aangekomen slaan we rechts af naar Ledenika voor de grot. Hier kun je zien, dat er inmiddels veel is gedaan om toeristen te trekken. En met succes. Het is hier redelijk druk en met een grote groep gaan we de grot in en genieten van een lichtshow. Toch blijf ik met de vraag zitten wat het mooist is: de matig toegankelijke grot van Magurata met een heel klein ticket kantoor midden in de natuur of het meer moderne Ledenika. We arriveren om 17.30 uur in Vratsa bij het hotel aan het plein, midden in de stad. Het hotel is goed evenals de kamer. Ook het eten is goed en verzorgd.
Wat nu opvalt, dat zich hier hetzelfde ritueel afspeelt als in Pleven. Op het plein allemaal jonge meisjes met lange jurken en jongens in nette pakken. Kortom hier wordt nu de laatste schooldag gevierd en later worden in ons hotel reidansen uitgevoerd. Echter om om 22.00 uur is het plein weer helemaal verlaten.

Donderdag 30mei
Er heerst volledige rust in Vratsa en de winkelpromenade is geheel verlaten. Het ontbijt is wat mager, maar misschien is dat wel niet zo en zijn we verwend geraakt. Om 10.00 uur gaan we naar Mezda en daarna langs de Iskar. Een prachtige route en het is er rustig. We komen langs het Perepishi klooster en dat maakt een wat slordige indruk. En er zijn geen monniken meer. Janny steekt toch maar een kaarsje aan voor het heil van de hele wereld. Baat het niet het schaadt ook niet. Naarmate we dichter bij Sofia komen zien we de armoede afnemen. De huizen zijn groter en beter onderhouden. Een kilometer of 10 voor Svoge stoppen bij een splinternieuwe uitspanning. Ik moet toegeven: wel een hele verademing; en we lunchen er heerlijk. Om ongeveer 14.20 uur komen we aan bij Sofia en nu is de navigatie helemaal onontbeerlijk. Het apparaat is geweldig en brengt ons feilloos naar het hotel. Kort daarna komt de man van het autoverhuurbedrijf en we handelen met hem af. Hij vindt geen schrammetje. In Sofia zie je het grote verschil tussen het welvarende zuiden en het arme noorden. De stad bruist en je vraagt je af of niet al het geld naar zuiden gaat. Zoals ik al eerder stelde zijn met niet al te veel geld van Vidin en Lom mooie steden te maken. Maar als je goed oplet zie je dat ook hier in Sofia veel tegels kapot zijn en er half uit liggen. Maar afgezien daarvan is het een prachtige stad en het is leuk om te zien, dat overdag de terrassen in het bezit worden genomen door ouderen en 's avonds door de jongere generatie.

Vrijdag 31 mei
We weten hoe we met de tram en de bus bij de Boyana kerk moeten komen, maar helaas kunnen we geen ticket voor de kerk kopen. We kunnen pas om 16.00 uur naar binnen. Er mogen slechts 8 personen tegelijk naar binnen voor 10 minuten. Hoe Janny het klaar gespeeld heeft weet ik nog niet, maar ineens mochten we met ons tweeën alleen naar binnen. Er zijn mooie fresco's, maar om daarvoor zo'n lange tocht te maken is iets te veel. De terugtocht verloopt wat chaotisch, omdat we andere bus hadden genomen. Zo hadden we ook nog de metro nodig en deze is overigens heel mooi.
Het schrijnende verschil tussen rijk en arm troffen we aan bij de wisseling van de wacht. De president was op zijn kantoor en zijn auto stond voor het paleis. Ik heb nog nooit zo'n dure BMW gezien en achter het paleis vele dure Mercedessen voor de ministers. Dat stoort me als ik door het minder bedeelde noorden rijd. Om 19.30 uur gaan we terug en even later komt de chauffeur ons ophalen en brengt ons naar het vliegveld. Werkelijk perfect geregeld. Met wat vertraging brengt het Transavia vliegtuig ons naar Schiphol en kunnen we nog net de laatste bus naar het hotel Ibis pakken. Als je dan naar huis rijdt komt een niet te beantwoorden vraag bij je op.
Wat is beter: het jachtige, hypernerveus, nooit rust kennende maar wel het zeer comfortabele Nederland of het veel armere, maar veel rustiger Bulgarije met veel cultuur en mooie natuur.
Ik weet het niet. Ik zou het wel weten als de armoede in Bulgarije wat minder zou zijn en de verschillen tussen rijk en arm niet zo groot.
Dan zou Bulgarije een paradijselijk land zijn.
Misschien maken we het nog mee.

met vriendelijke groet,

Metske en Janny